W niedzielę, 21 lutego 2010 r., w Domu Gościnnym w Wiśle-Jaworniku, odbyła się pierwsza z lokalnych konferencji realizowanych w ramach projektu Grundvig. Wzięło w niej udział ponad 70 osób: duchowni, personel medyczny, pracownicy domów opieki oraz czynni i potencjalni wolontariusze różnych zawodów, współpracujący z oddziałami opieki paliatywnej hospicjami.
– Konferencja poświęcona towarzyszeniu osobom umierającym „Byłem chory…” to nasze pierwsze przedsięwzięcie organizowane w ramach projektu w Polsce. W listopadzie 2009 r. grupa wolontariuszy uczestniczyła w poświęconej pracy hospicyjnej konferencji międzynarodowej w Niemczech. Jestem bardzo zadowolona z tego, że konferencja cieszyła się dużym zainteresowaniem. To dla nas ważny sygnał – stwierdziła Iwona Holeksa, koordynator projektu Grundvig z ramienia Centrum Misji i Ewangelizacji Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce.
Uczestnicy konferencji wysłuchali wykładów: lekarza medycyny dr Aliny Wiencek-Weiss „Potrzeby chorego u schyłku życia oraz opieka paliatywna i hospicyjna” oraz ks. dr Adriana Korczago „Towarzyszenie w umieraniu, pożegnaniu i żałobie jako hospicyjne zadanie”. Oba, przygotowane przez praktyków i znawców tematu, wywołały poruszenie wśród zebranych i dały impuls wielu inspirującym rozmowom na forum oraz w grupach dyskusyjnych.
– Duże wrażenie zrobiła na mnie informacja, podana w trakcie wykładu dr Aliny Wiencek- Weiss, że w tej chwili w Polsce najczęstszą przyczyną zgonów są choroby nowotworowe. Przejmujące były też dla mnie podane przez panią doktor informacje o bezmiarze cierpienia i bólu, i to nie tylko w sferze fizycznej, jaki staje się udziałem osób ciężko chorujących i umierających. Uświadomiłem sobie, jak wiele wyzwań stoi przed lekarzami, pielęgniarkami, duchownymi, psychologami, wolontariuszami, niosącymi chorym pomoc w ramach opieki paliatywnej i hospicyjnej – powiedział Marek Cieślar, redaktor luterańskiego programu radiowego „Po prostu” i uczestnik konferencji. – Poruszające były też dla mnie myśli księdza Adriana Korczago. Wykładowca podkreślił, że chorzy mają prawo żalić się i krzyczeć, gdy cierpią, gdy nie rozumieją, tak jak czynili to psalmiści i inni autorzy biblijni. Zwrócił także uwagę na to, wskazując przykład przyjaciół Hioba, że niosący pomoc nie powinien uciszać, pouczać, doradzać, ale słuchać, być do dyspozycji, być blisko.
Doświadczeniami na forum dzielili się między innymi: ks. Henryk Mach, regularnie odwiedzający oddział opieki paliatywnej w Białej oraz ks. Marian Niemiec, prezes Stowarzyszenia Hospicjum Opolskie.
– Bardzo cenne i niosące nadzieję były dla mnie wypowiedzi osób, które już pracują w hospicjach lub odwiedzają chorych w szpitalach – podkreślił Marek Cieślar. – Z radością przyjąłem informację, że liczba hospicjów i oddziałów szpitalnych, przygotowanych do opieki nad umierającymi, w naszym kraju powiększyła się w ostatnich latach. Bardzo się cieszę, że także w ramach naszego Kościoła, przy współpracy z Czechami i Niemcami, powstaje projekt, który umożliwi zarówno profesjonalistom jak i wolontariuszom towarzyszenie chorym w trudnym, końcowym etapie życia.
Podzieleni na grupy dyskusyjne, uczestnicy mieli także okazję omówić jeden z sześciu tematów: Parafialna grupa odwiedzinowa – oczekiwania, możliwości, bariery i obawy w towarzyszeniu umierającym i ich rodzinom; Duszpasterz – oczekiwania, możliwości, bariery i obawy w towarzyszeniu umierającym i ich rodzinom; Hospicjum – oczekiwania, potrzeby i obawy potrzebujących a możliwości i ograniczenia w niesieniu pomocy umierającym i ich rodzinom; Rodzina – potrzeby, trudności i obawy związane z chorobą i umieraniem osoby bliskiej; Instytucje pomocowe – potrzeby i oczekiwania chorego/rodziny a możliwości ich zaspokajania przez instytucje; Trudne pytania umierających.
Ostatnim elementem konferencji była prezentacja projektu Grundtvig: „Praca hospicyjna w organizacjach partnerskich UE, określenie stanowiska, wspólne standardy, strategie realizacji i kształcenie ustawiczne”.
Gabriela Glajcar
[luteranie.pl]
