Prowadząca spotkanie – diakon Aleksandra Błahut – Kowalczyk w bardzo ciekawy i dogłębny sposób wskazała na różnorodność emocji, paletę barw uczuć wyrażonych przez psalmistów. Swój wykład rozpoczęła od przywołania ewangelicznej historii o gniewie Pana Jezusa, kiedy widział, jak niektórzy ludzie świątynię traktują jako źródło czerpania materialnych korzyści, jako płaszczyznę robienia prywatnych interesów.

Odwołując się do tego przykładu, podkreśliła, iż są sytuacje w życiu, kiedy można w słusznej sprawie gniewać się, a nawet wpaść w złość. Nie należy tłumić swojego wzburzenia wobec zła  O tych intensywnych uczuciach, nieraz negatywnych, mówi również Psalm 109 – zwany także „psalmem gniewu”. Natomiast „najczarniejszym psalmem”, w którym można odnaleźć całą gamę uczuć: żal, smutek, poczucie pustki, samotność i wszechogarniającą rozpacz, jest Psalm 88. W równie intensywny  sposób woła do Boga i wyraża swój ból i cierpienie autor psalmu 77. To, co łączy jednak wszystkie te psalmy, będące przedmiotem analizy prowadzącej spotkanie, to ostatecznie zwrócenie się do Boga, oddanie mu wszystkich lęków i niepokojów i dlatego nie brak w nich optymizmu oraz nadziei potrzebnych każdemu człowiekowi w jego życiowych, czasem bardzo trudnych, doświadczeniach. 

Po tych wartościowych przemyśleniach, którymi podzieliła się pani Aleksandra, był czas również na dyskusję przy kawie, herbacie i cieście.